Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

delikatna cera

  • 1 cera

    сущ.
    • бурдюк
    • кожица
    • кожура
    • корка
    • шкура
    • шкурка
    * * *
    cer|a
    %1 кожа (лица); цвет ♂ (лица);

    śniada \cera смуглое лицо; delikatna \cera нежная кожа; nabrać \ceraу посвежеть

    * * *
    I ж
    ко́жа (лица́); цвет m (лица́)

    śniada cera — сму́глое лицо́

    delikatna cera — не́жная ко́жа

    nabrać cery — посвеже́ть

    II ж
    што́пка, зашто́панное ме́сто

    Słownik polsko-rosyjski > cera

  • 2 karnacj|a

    f (G pl karnacji) 1. (cera) complexion
    - jasna/ciemna/delikatna karnacja a fair/dark/delicate complexion
    - osoby o ciemnej karnacji people of dark complexion, dark-complexioned a. skinned people US
    2. Szt. flesh tints

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > karnacj|a

См. также в других словарях:

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • karnacja — ż I, DCMs. karnacjacji; lm D. karnacjacji (karnacjacyj) 1. «koloryt skóry ludzkiej, cera» Jasna, ciemna, delikatna karnacja. Twarz, cera o jasnej karnacji. 2. szt. «w dziele malarskim: oddanie kolorytu ciała ludzkiego za pomocą farb» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • przejrzysty — przejrzystyyści, przejrzystytszy 1. «taki, który można przejrzeć na wylot, przez który można zobaczyć to, co jest po drugiej stronie; przezroczysty, przeświecający» Przejrzysta woda, toń. Przejrzysta zasłona. Przejrzysty materiał. Przejrzyste… …   Słownik języka polskiego

  • kamelia — ż I, DCMs. kamelialii; lm D. kamelialii a. kamelialij 1. «Camelia, wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny cistronkowatych, o błyszczących, skórzastych liściach i dużych białych, różowych lub czerwonych kwiatach; pochodzi z Azji Wsch.; w… …   Słownik języka polskiego

  • płeć — ż V, DCWMs. płci; lm M. płcie a. płci, D. płci 1. «zespół właściwości charakteryzujących organizmy osobników męskich i żeńskich i przeciwstawiających je sobie wzajemnie; zbiorowo (zwykle o ludziach): osobnicy o tych właściwościach» Płeć męska,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»